|
Şair, jurnalist Ramazan Səməroğlu ikinci dəfə
oxucularının görüşünə "Nə qədər səhərlər sənsiz
açacaq" kitabı ilə gəlib. Şair "Hə qədər
səhərlər sənsiz açacaq",- deyəndə meydana nə
qədər suallar çıxırEAnasızmı?, işğal olunmuş
Vətən torpaqlarısızmı?, əziz dostlarsızmı?,
istəkli sevgilisizmi?.. açılacaq o səhərlər
suallarına cavab axtarırıq. Şair eyniadlı
şeirində yazır:
 Ömrümə
günəş də sənsiz dogacaq,
Sənsiz parıldamaz zirvədə qar da,
Bəlkə unudardım intizarını,
Sən mənə desəydin hardasan, harda.
Onun bu misralarını oxuyanda nurani çöhrəsinə
hopmuş acılarını, saçındakı ağ tellərə qonmuş
kədərinin, intizarının ağırlığını hiss etdim.
Kitabda toplanmış 323 şeiri, 1 poemanı, 1
müxəmməsi, 41 qəzəli bir nəfəsə oxudum.
Tanınmış telejurnalist Ramazan Səməroğlunun
Vətən, ana, sevgi, siyasi məzmunlu şeirlərində
bir həsrət, bir nisgil, bir kədər ovqatı yaşanır.
O, düşünən və düşündürməyi bacaran şairdir, onun
misralarındakı məna yükü oxucunu cəlb edir.
Ramazan, təbiətən saf, təmiz bir insan
olduğundan bu cəhətlər şeirlərinin misralarında
da aydın görünür. Onun duyğuları bulaqların göz
yaşı kimi dupduru, şəffaf suyudur, sanki damla -damla
hopub şeirlərinə... Bu saflıq, bu duruluq
içərisində bir əziz ana obrazı yaşayır...
Şair "Kaş yenidən uşaq olam, ay ana",- deyir:
Səni görcək sevincimdən əsəm mən,
Pay böləsən "azdı" deyəm küsəm mən,
Hara getsən qabağını kəsəm mən,
Kaş yenidən uşaq olam , ay ana.
"Mənə layla deyinən" şeirində isə:
Paltarımı hara gəldi atam mən,
Dizin üstə şirin-şirin yatam mən,-
deyir, şair.
Ramazanın misralarındakı kövrəklik, həzinlik,
eyni zamanda hər birimizin qəlbində xoş
xatirələrə çevrilən "Son zəng" şeirində də
aydınca görünür:
Elə bil dünəndi əlimdən tutub,
Müəllim əlifba öyrətdiyi gün.
Bu illər son zənglə vuruldu başa,
Təməli qoyuldu gələcək ömrün.
R.Səməroğlunun şeirləri təbiliyi, səmimiyyəti,
fikir aydınlığı ilə seçilir. O, yaşadıqlarını,
duyduqlarını yazır. Bax elə buna görə də, bu
şeirlər oxucularının hər birinə doğmadır.
Şairin ürəkağrısı, can yanğısı ilə qələmə aldığı
"Həsrətdən biçilən kəfən" adlı poemasında
qocalar evinə atılmış bir ana ona baş çəkməyə "gələcək"
oğlunun yolunu həsrətlə gözləyir:
Bu sonsuz dünyada bu gün bir ana,
Heç kəsi yox yanında təkcə can verir.
Əzrayıl qapısın döyəndə ana,
Düşünür oğludur, deyir: "hardasan"?!..
Poemanın finalında deyilən bu sözlərlə sanki
bütün laqeyd insanlara qarşı, müqəddəs ana
qədrini bilməyən nankor oğullara qarşı şair bir
fəryad qoparır.
İnanırıq ki, çox keçməyəcək neçə-neçə belə
həzin duyğulu yeni şeirləri çapa hazırladığı
üçüncü kitabında toplanıb biz oxuculara ərməğan
ediləcək. Bu yolda şair dostumuz, jurnalist
həmkarımız Ramazan Səməroğluna uğurlar diləyirik.
Ədalət DAŞDƏMİRLİ |
