| 
								 
								 "Ömür 
								dedikləri coşqun çay kimidir" deyən kəs 
								haqlıdır. Hər təzə il gələndə sirli-sehrli insan 
								qəlbində neçə-neçə arzu oyanır, könlümüzdən 
								nələr keçir... Və burası da var ki, ömrün bu 
								keçid məqamında düşünürük: - Bizdən sonra nə 
								qalacaq? İlləri yaşayanlar, sevib seçdiyi 
								peşənin fövqündə durmağı bacaranlar üçün bu 
								sualın cavabının nisgili, ağrı-acısı olmur. Belə 
								bir ömür yaşayıb Bəşir Abbas oğlu Əhmədov... 
								1932-ci ilin may ayında Tovuz rayonunun 
								axar-baxarlı obasında - Alakol kəndində dünyaya 
								göz açıb. Yeddillik təhsili burada, orta məktəbi 
								indi Gədəbəy rayonuna daxil olan Qoşabulaq 
								kəndində alıb (O vaxtlar kənd Tovuzun 
								inzibati-ərazi bölgüsünə daxil imiş). 1950-ci 
								ildə Azərbaycan Dövlət Universitetinin (indiki 
								BDU) filologiya fakültəsinə daxil olan 
								B.Əhmədov  ali təhsildən sonra Mərəzə və Əli 
								Bayramlıda (indiki Şirvan) müəllim və məktəb 
								inspektoru işləyib. Arzularının arxasınca Bakıya 
								gəlib, Azərbaycan Elmi-Tədqiqat Pedaqogika 
								İnstitutunun (indiki Təhsil Problemləri 
								İnstitutu) aspiranturasına daxil olub. 1961-ci 
								ildə "V sinifdə Azərbaycan dili fonetikasının 
								tədrisi metodikası" adlı namizədlik, 1967-ci 
								ildə "Məzmun və formanın vəhdəti nitq 
								inkişafının əsası kimi" adlı doktorluq 
								dissertasiyalarını müdafiə etmişdir. Bir müddət 
								Pedaqogika İnstitutunda çalışan Bəşir Əhmədov 
								sonralar 1960-66-cı illərdə M.F.Axundov adına 
								Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Dillər İnstitutunda 
								elmi-pedaqoji fəaliyyət göstərmiş, 1971-1976-cı 
								illərdə Azərbaycan Dövlət Pedaqoji İnstitutunda 
								pedaqogika kafedrasına rəhbərlik etmişdir. 
								1984-cü ildən o, M.F.Axundov adına Azərbaycan 
								Rus dili və Ədəbiyyatı İnstitutuna (indiki Bakı 
								Slavyan Universiteti) keçmişdi, kafedra müdiri 
								işləyir, həm də Bakı Ali Pedaqoji Qızlar 
								Seminariyasında çalışırdı. Professor B.Əhmədov 
								2007-ci ilin iyununda dünyasını dəyişdi.  
								
								İnsan yaşa dolduqca, yan-yörədə səviyyəsiz və 
								başmaq cütləyib ləbbadə tutanlar çoxaldıqca 
								ovunub rahatlıq və təsəlli tapmaq üçün ötənlərə 
								qayıdır, xatirələr aləmində durulub toxtayır. 
								Təsəlli bu olur ki, həyat yollarında səmimi, 
								mərd, zəkalı və xeyirxah, diqqətli və 
								ləyaqətli... insanlarla rastlaşıbsan, onlarla 
								həmsöhbət olubsan, davranış və hərəkətlərindən 
								nəyisə görüb götürmüşsən. Həmin insanların 
								yaxşılığı isə heç vaxt unudulmur. Qarda qoyulan 
								iz əriyir, döşəmədə buraxılan yaş ayaq izi 
								quruyur. Fəqət ən həssas fotolentdən də güclü 
								insan yaddaşında çox şey qalır. Ömründə izi 
								qalan insanlar unudulmurlar. 
								
								62 illik ömrümün 40 ilini "Azərbaycan müəllimi" 
								qəzetində çalışmışam. Və bu illər ərzində mənim 
								üçün həyata hazırlıq məktəbi, dünyaya pəncərə 
								olan qəzet redaksiyasında Azərbaycan elminin bir 
								çox korifeyləri, görkəmli nümayəndələri ilə 
								görüşmüş, məqalələrini çapa hazırlamışam. 
								
								Bunların sırasında mərhum redaktor müavini 
								Məhyəddin Əbdülovun dostu, ağayana yerişi, 
								məntiqli və yumorla söhbəti ilə seçilən 
								professor Bəşir Əhmədovun öz yeri vardır. O, 
								qəzetin daimi müəlliflərindən idi.  
								
								Dilçi-metodist, pedaqoq axtarışları  
								
								Bəşir Əhmədovun 75 illik ömrünün 50 ili 
								Azərbaycan təhsilinin elmi-pedaqoji 
								məsələlərinin araşdırılmasına, Azərbaycan 
								elmi-pedaqoji kadrlarının hazırlanmasına, 
								Azərbaycan elminin dünya miqyasında tanınmasına 
								sərf olunmuşdu. Bir müdrik kəlam var: Elmin 
								vətəni olmur, aliminsə vətəni var. Professor 
								Bəşir Əhmədovun həyatı Vətənə bağlı 
								alim-vətəndaş, əsl soydaş həyat idi. 
								
								Bu həyat "Azərbaycan müəllimi" ilə də əriş-arğac 
								idi. 600-dən artıq əsər çap etdirmiş Bəşir 
								müəllimin kitablarının qeyri-tam siyahısı 
								belədir: "Azərbaycan dili" (rus məktəbləri üçün 
								dərslik), "Azərbaycan dili" (Azərbaycan 
								məktəbləri üçün dərslik), "Pedaqogikadan 
								mühazirə konspektləri", "Pedaqogikanın qanunları 
								və prinsipləri", "Azərbaycan dili tədrisi" 
								(müəlliflər kollektivi), "Ana dili dərslərində 
								şagirdlərin nitqinin inkişaf etdirilməsi", 
								"Azərbaycan dili təliminin qanunları, 
								prinsipləri və metodları", "Azərbaycan dilinin 
								qısa etimoloji lüğəti", "Qısa etimoloji 
								lüğət"... Bu kitab və dərsliklərdə, yaxud 
								çoxsaylı qəzet və jurnal məqalələrində müəllifin 
								elmi-pedaqoji və nəzəri şərhini verdiyi 
								məsələlərin əhatə dairəsi və tematikası ilə 
								oxucuları bir daha tanış etmək yerinə düşərdi. 
								Azərbaycan dili təlimi prosesində səslə hərfin, 
								tələffüzlə yazının müqayisəli öyrədilməsinin 
								zəruriliyi ilk dəfə Bəşir Əhmədov tərəfindən 
								elmə gətirilmişdir. 
								
								Çoxsaylı qələm məhsullarında əksini tapmış fikir 
								və ideyaları, tezisləri nəzərdən keçirək: 
								fikirlə ədəbi dil normalarının vəhdətdə 
								öyrədilməsi zəruriliyi; söz birləşməsi, 
								frazeoloji vahid və mürəkkəb sözlərin spesifik 
								xüsusiyyətləri; "ifadəli oxu" anlayışının 
								mahiyyətinin açıqlanması; tələbələrin pedaqoji 
								təcrübəsinə yeni baxış; Azərbaycan dili 
								təliminin spesifik obyektiv qanunlarının 
								əsaslandırılması; diferensiasiya və inteqrasiya 
								qanunu; öyrənməyi öyrətməyin zəruriliyi 
								haqqında; pedaqoji prosesin obyektiv 
								qanunlarının müəyyənləşdirilməsi; bütövlükdə 
								pedaqoji prosesin ikitərəfli proses olmasının 
								əsaslandırılması; "pedaqoji sövq" və 
								pedaqogikada "hüceyrə" anlayışının şərhi; 
								tərbiyənin tərkib hissələrinin beş deyil, yeddi 
								olmasının əsaslandırılması; pedaqogika ilə 
								erqonomikanın əlaqəsi; ədəbiyyatın yeni qaydada 
								tədrisi barədə orijinal ideyanın ortaya 
								atılması... Ümumi sayı 60-a yaxın olan belə 
								fikir, ideya və məsələnin qələmə alınması, geniş 
								oxucu auditoriyasına çatdırılması bir insan 
								ömründən keçib. Və bu işlərlə yanaşı, bir elmi 
								rəhbər kimi Bəşir Abbas oğlu neçə-neçə soydaşın 
								pərvazlanmasında, sözün həqiqi mənasında, bir 
								vətəndaş, bir mərd alim, bir soydaş kimi əmək 
								çəkib. Onun rəhbərliyi altında 20-dən çox 
								tədqiqatçı namizədlik və doktorluq 
								dissertasiyası müdafiə edib, 70 nəfərdən çox 
								şəxsin müdafiəsində rəsmi opponent olub. 
								
								Professor B.Əhmədov 60-cı illərdən başlayaraq 
								keçmiş SSRİ, indiki MDB məkanında - Moskva, 
								Tbilisi, Aşqabad, Soçi, Yaroslavl,  Orconikidze 
								şəhərlərində keçirilmiş elmi konfranslarda 
								məruzələrlə çıxış etmiş, müəyyən problemlərin 
								həllinə diqqəti yönəltməyə çalışmışdır. 1998-ci 
								ildə professor Bəşir Əhmədov Beynəlxalq Pedaqoji 
								Akademiyanın həqiqi üzvü seçilmişdi.  
								
								Adam var özünə qəsd edər, yüzü yaşasın deyə...  
								
								Doğrudan da, qəlbi xalq üçün döyünən, mənalı 
								həyatını elmin inkişafına, gənc nəslin 
								təlim-tərbiyəsinə həsr edən Bəşir müəllimin 
								fəaliyyətinə nəzər saldıqca adamda elə bir fikir 
								yaranır ki, hörmətli şairimizin yuxarıdakı 
								misraları məhz Bəşir müəllim kimi alim-vətəndaşa 
								həsr olunmuşdur. 
								
								B.Əhmədovun ictimai fəaliyyəti də geniş və 
								çoxsahəli idi. O, Azərbaycan Ali Attestasiya 
								Komissiyasında ekspert şurasının, pedaqoji 
								elmlər üzrə ixtisaslaşdırılmış müdafiə 
								şurasının, Təhsil Nazirliyinin elmi-metodik 
								şurasının, Milli Elmlər Akademiyasında 
								Terminologiya Komitəsinin, Bakı Slavyan 
								Universitetində universitet və fakültə elmi 
								şurasının, Azərbaycanda pedaqoji-psixoloji 
								elmləri əlaqələndirmə komissiyası rəyasət 
								heyətinin üzvü olmuşdu. Keçmiş SSRİ dövründə 
								Moskvada pedaqogikanın metodoloji problemləri 
								üzrə elmi şuranın üzvü olmuş və bütövlükdə 
								Zaqafqaziyanı təmsil etmişdi. Milli Məclisdə 
								təhsil qanununun yeni redaksiyasını hazırlayan 
								işçi qrupunun üzvü idi. 
								
								Professor B.Əhmədovun Azərbaycan dilçiliyinin 
								inkişafında böyük fəaliyyəti olmuşdur. 
								Azərbaycan dilçiliyində mübahisəli məsələlər 
								olduqca çoxdur. Ən mübahisəli məsələlərdən biri 
								də "fonem" anlayışı ilə bağlıdır. Bəşir müəllim 
								bir çox dilçilərdən fərqli olaraq, fonem 
								anlayışını yüksək abstraksiyanın məhsulu hesab 
								etmiş, konkretlikdən məhrum olduğunu 
								söyləmişdir. "Meyvə" adında meyvə olmadığı kimi, 
								fonem adında da fonem yoxdur. Meyvə alma, armud, 
								şaftalı, gavalı, heyva, nar və s. mühüm 
								əlamətlərin ümumiləşməsindən ibarət olduğu kimi, 
								fonem də a, b, v, q, ğ, s, d-nin mühüm 
								əlamətlərinin abstraksiya səviyyəsində 
								ümumiləşdirilməsindən ibarətdir. Deməli, mənanı 
								fərqləndirən səs tərifinin verilməsi inandırıcı 
								deyil, "A" səsinin beş deyiliş variantı ola 
								bilər, bu variantların hamısında sabit qalan 
								(invariant) əlamətlərin ümumiləşdirilməsi məhz 
								fonem deməkdir. 
								
								Professor B.Əhmədovun ən maraqlı fikirlərindən 
								biri feli sifət, feli bağlama və məsdərin fel 
								olmasına etirazı ilə bağlıdır. O, bunları 
								müstəqil (hibrid) nitq hissələri hesab edir və 
								belə bir fəlsəfi müddəaya söykənirdi: elementin 
								ayrılıqda olan əlaməti ilə sistem daxilində olan 
								əlaməti eyniyyət təşkil etmir. Natrium ayrılıqda 
								zəhərləyicidir, xlor da belədir. Amma xörək 
								duzunun tərkibində onlar başqa xassə kəsb edir. 
								Sifətin və felin ayrılıqda olan bir sıra 
								əlamətləri feli sifətdə təzahür edə bilmir 
								(məsələn, təsriflənməmək feldə yoxdur, inkarda 
								işlənə bilmək sifətdə yoxdur, amma bunlar feli 
								sifətdə var). 
								
								Var, yox tipli sözləri dilçilər heç bir nitq 
								hissələrinə daxil edə bilmirlər. Bəşir müəllim 
								bunları xəbəri əvəzlik adlandırıb (mərhum 
								professor Ə.Z.Abdullayev Bəşir müəllimdən xeyli 
								sonra bunları predikativ sözlər hesab edib). 
								
								Ötən əsrin 90-cı illərində professor B.Əhmədov 
								ən çox sözün mənşəyi problemi ilə məşğul olurdu 
								və 200-dən artıq kəlmənin ilkin mənasını ortaya 
								çıxarmışdı. Onun fikrincə, ağzı göyçək, kəkliyi 
								azmaq və s. birləşmələr əslində ağzı gövşək, 
								gəyriyi  azmaq kimi olub, sonra dəyişikliyə 
								uğrayaraq müasir formasını kəsb edir. O yazır 
								ki, aşıq sözünün eşk sözü ilə əlaqəsi yoxdur. 
								Aşıq - hərəkət (oynamaq, oynaqlıq, gəzmək, bir 
								eldən digərinə gedən...) anlayışı ilə 
								bağlıdır... uşaqların oynadığı aşıq (sümük) ilə 
								eyni mənaya malik olub. 
								
								Bəşir müəllim həmin sözləri bir kitab halında 
								1999-cu ildə "Mütərcim" nəşriyyatında (376 səh.) 
								1000 nüsxə tirajla çap etdirmişdi. O, öz 
								yazılarında elmə aşağıdakı yenilikləri 
								gətirmişdir. 
								
								*Azərbaycan dili təlimi prosesində səslə hərfin, 
								tələffüzlə yazının müqayisəli öyrədilməsinin 
								zəruriliyi. 
								
								*Nitqin məzmunu ilə formasının, fikirlə ədəbi 
								dil normalarının vəhdətlə öyrədilməsi 
								zəruriliyi. 
								
								*Təlimdə müəllimə həqiqi müstəqilliyin 
								verilməsi, onun yaradıcı fəaliyyətinin təqdir 
								olunması zəruriliyi. 
								
								*Şeirin şifahi nitq formaları zəminində 
								yazılması zəruriliyi. 
								
								*Söz birləşməsi, frazeoloji vahid və mürəkkəb 
								sözlərin spesifik xüsusiyyətləri. 
								
								*"Pedaqoji gerçəklik", "Pedaqoji proses" 
								anlayışının vacibliyi. 
								
								*Müəyyən şəxsli təktərkibli cümlənin 
								mahiyyətinin açılması. 
								
								*Təyin nəyi təyin edir? 
								
								*Mürəkkəb söz və kəmiyyət kateqoriyası məsələsi. 
								
								*Məktəb direktorlarına tam səlahiyyətlər 
								verilməsinin züruriliyi. 
								
								Dərsin diskussiya şəklində təşkilinin 
								zəruriliyi. 
								
								*Təhsillə bağlı inkişafın rəqabətlə bağlı 
								olmasının əsaslandırılması. 
								
								*Söz birləşmələrinin tərəfləri arasında 
								sintaktik əlaqə məsələsi. 
								
								*Felin "Mürəkkəb zaman" anlayışının elmi əsasa 
								malik olmaması. 
								
								*Təlim-tərbiyədə islam dininin öyrədilməsi 
								zəruriliyi. 
								
								*Durğu işarələrinin dəqiqləşdirilməsi. 
								
								Üçcildlik etimoloji lüğət və daha neçə-neçə 
								məqalə və kitablar bu gün dilçilik, dilin 
								metodikası və pedaqogika sahəsində çalışanlar 
								üçün dəyərli mənbələrdəndir. Onun əməllərini iki 
								övladı - pedaqoji elmlər üzrə fəlsəfə doktorları 
								- Xoşqədəm Bəşirqızı və İlham Əhmədov davam 
								etdirirlər. 
								
								
								
								*** 
								
								Bəşir müəllim özünə xas təsvir, təhlil və şərh 
								üslubu olan alim idi. Fikirlərini çox anlaşıqlı 
								və məntiqli cəhətdən düzgün ifadə onun bütün 
								əsərlərində özünü göstərir. 1995-ci ildə "Xalq 
								qəzeti"ndə dərc olunmuş "Müzakirə edəkmi?" 
								məqaləsindən bir parçanı yazıya daxil edirəm: 
								
								Dissertasiya üzərində işləyən gənclər tədqiqatın 
								metodoloji əsaslarını müəyyənləşdirməkdə ciddi 
								çətinliklərlə qarşılaşırlar. 
								
								Əlbəttə, marksizm-leninizm fəlsəfəsində öz 
								əksini tapmış həqiqətlər az deyil və bizim 
								onları tamam inkar etməyə haqqımız yoxdur. 
								Məsələn, dialektika (bunun əsas müəllifi 
								Hegeldir və marksistlər ona istinad ediblər), 
								onun qanunları bizə bu gün də lazımdır, sabah da 
								lazım olacaq. İnkişaf, onun mahiyyəti, həyata 
								keçirilmə yolları, bu işdə dialektik 
								ziddiyyətlərin rolu, meydana çıxarılmış obyektiv 
								qanunlar sisteminin metodoloji əhəmiyyət kəsb 
								etməsi kimi, fəlsəfi məsələlər indi də 
								əhəmiyyətlidir. Bununla belə, bizim metodologiya 
								sovet dövründəkinin təkrarı ola bilməz. İndi 
								milliliklə bəşəriliyin vəhdəti, hadisələrə sinfi 
								baxımdan yox, ümummilli və ümumbəşəri tərzdə 
								yanaşmaq zəruriliyi ön plana keçməlidir. 
								
								Azərbaycan pedaqogikasının metodoloji və 
								ideoloji əsaslarını təkcə, xüsusi və ümumi 
								anlayışlarının dialektikası zəminində 
								müəyyənləşdirməliyik. Dünyanın bütün xalqlarına 
								xas olan əlamətlər (demokratiya, plüralizm, 
								humanizm...) ümumi, müəyyən qrup xalqlara mənsub 
								olan cəhətlər (məsələn, müsbət mənada işlədilən 
								millətçilik) təkcə anlayışına daxildir. Bunların 
								vəhdəti Azərbaycanın milli ideologiyası şəklində 
								təzahür edir ki, bu da  öz əksini türkçülük, 
								islamçılıq və müasirliyin vəhdəti prinsipində 
								tapmışdır. Bu prinsip milli mənafeyimizi əks 
								etdirdiyindən biz onu milli ideologiya kimi 
								qəbul etməliyik...  
								
								Son söz əvəzi, yaxud Xeyirxahlıq nümunəsi  
								
								Oxuculardan özümlə bağlı bu sətirlər üçün, 
								müəyyən mənada qeyri-təvazökarlığa görə, üzr 
								diləyirəm. "Xeyirxahım" qələbə çalmışdı: 
								filologiya elmləri doktoru, professor 
								M.H.Təhmasib "Orta əsrlər dastanlarımızda "Dədə 
								Qorqud" kitabı motivləri" mövzusunda 
								dissertasiyaya iki ildən sonra elmi rəhbər 
								olmaqdan imtina etdi. Mərhum Yaşar Qarayevi elmi 
								rəhbər olmağa razı salan professor (qəbri nurla 
								dolsun) Kamran Məmmədovla qohumum professor 
								Yusif Talıbov ədəbiyyatımızda təmsil janrı 
								mövzusunu tövsiyə etdilər. Bir az keçmiş, 
								sənədlərim və işin planı yoxa çıxdı?! Həyatda 
								möhkəm küskünləşmişdim. Mərhum Əziz Əfəndizadə 
								ilə Ağadadaş Babayev folklor metodikası ilə 
								bağlı dissertasiya mövzusunu şöbədə bəyənib 
								təsdiq etdilər. İnstitutun elmi şurasına təqdim 
								olundu (mövzu təsdiq olunanda da, sonralar da 
								badalaq atanlar az olmadı). 
								
								
								
								*** 
								
								25 məqaləm, 2 fakültativ proqramım, 3-4 metodik 
								tövsiyəm çap olunmuşdu. Dissertasiya müdafiəyə 
								buraxılmışdı. Azərbaycan Pedaqoji İnstitutunda 
								(indiki ADPU) müdafiə şurası sədrinin: - Kurator 
								kim olsun - sualına cavab gec verildi. 
								- 
								Mən olacağam! - Bəşir Əhmədovun səsi idi. 
								
								 10 gündən sonra onun çalışdığı instituta 
								getdim. Bəşir müəllim məni rahatlandıran 
								fikirlərini elmi şurada səmimi, aydın və 
								obyektiv söylədi. 
								- 
								Opponent kim olsun? 
								
								Nə Pedaqogika İnstitutundan, nə də Azərbaycan 
								Dövlət Pedaqoji İnstitutundan opponent ola 
								bilməzdi. Onda mən düzdə qalırdım, başqa 
								respublikadan kimsə dəvət olunmalı idi. Yenə də 
								professor Bəşir Əhmədovun mərdanə səsi gəldi: - 
								Mən olacağam. 
								
								Etiraz edənə Bəşir müəllimin cavabı tutarlı 
								oldu: - Ədəbiyyatın tədrisi metodikası ilə bağlı 
								5 elmi məqaləm, 8 çap vərəqi həcmində metodik 
								vəsaitimiz çap olunub. AAK-ın tələblərinə 
								müvafiq qaydada opponent ola bilərəm, - dedi. 
								
								Professor Bəşir Əhmədov birinci opponent təsdiq 
								olundu. Bir həftə sonra müdafiə şurasının elmi 
								katibi, dosent İ.İsayev zəng edib nəzərdə 
								tutulmuş alimin birinci opponent olmağa yazılı 
								razılıq verdiyini bildirdi. Avtoreferatı 
								dəyişməli oldum. Bəşir müəllimin cəsarətli 
								çıxışı, xeyirxah addımı nəticəsiz qalmadı. 
								
								Bu, professor Bəşir Abbas oğlu Əhmədovun kim 
								bilir neçənci insana növbəti xeyirxahlığı idi... 
								
								
								
								 Şamxəlil MƏMMƏDOV  |