| 
								 
								
								Bu dünyaya göz açan hər bir insan öz yaxşı 
								əməlləri ilə xalqın gözündə yüksəlir. Çalışır 
								ki, millətinə, dövlətinə fayda versin. Belə 
								insanlardan biri də Azərbaycan Dövlət Bədən 
								Tərbiyəsi və İdman Akademiyasının voleybol və 
								tennis kafedrasının müdiri, əməkdar idman 
								xadimi, Prezident təqaüdçüsü, professor Oqtay 
								Ağayevdir. O, 1936-cı ildə Bakı şəhərində anadan 
								olub. Ömrünün böyük hissəsini idmanın voleybol 
								növünə həsr edən Oqtay müəllimin beynəlxalq 
								arenalarda bir çox uğurları olmuşdur. Təsadüfi 
								deyil ki, o, sovetlər dönəmində Azərbaycan  
								yığmasının tərkibində SSRİ kubokunun sahibi 
								olmuş  yeganə azərbaycanlı kimi SSRİ yığması ilə 
								bir çox uğurlara imza atmışdır. O.Ağayev bir çox 
								Şərq ölkələrində məşqçi kimi də fəaliyyət 
								göstərmiş və əməkdar məşqçi adına layiq 
								görülmüşdür. ADBTİA-nın 80 illik yubileyi 
								ərəfəsində tanınmış idman mütəxəssisi ilə 
								görüşüb müsahibə aldıq. 
								
								
								 - 
								Oqtay müəllim, voleybolu seçməyinizi necə 
								xatırlayırsınız?  
								
								
								- O dövrdə evimizin yanında kiçik bir voleybol 
								meydançası var idi. Bütün uşaqlar kimi mən də 
								ora gedib voleybol oynayardım. Bir gün bir nəfər 
								mənə yaxınlaşaraq "voleybolçu olmaq istəyirsən", 
								- deyə sual verdi.  Mən arzumu bildirdim. Səhəri 
								gün onunla vədələşdiyim idman klubuna getdim. 
								Sonralar bildim ki, bu şəxs görkəmli məşqçi 
								Şamil Şamxalov imiş. Bununla da mənim voleybol 
								karyeram başladı. 
								
								
								- Ölkəmizdə voleybolun tarixi nə vaxtdan 
								başlamışdır?  
								
								
								-Ümumiyyətlə, bu oyun növü ilk dəfə Amerikada 
								1895-ci ildə kollec müəllimi Vilyam Morqan 
								tərəfindən yaradılmış, sonra isə Avropaya 
								yayılmışdır. Azərbaycanda isə voleybolun tarixi 
								sovetlər birliyi dövrünə təsadüf edir. 
								
								
								- Voleybolçu olmağınızı yaxınlarınız necə 
								qarşıladılar?  
								
								
								-Bilirsiniz, o dövrdə vəziyyət bir az fərqli 
								idi. Belə ki, müharibədən yeni çıxmış ölkədə 
								camaatın vəziyyəti heç də yaxşı deyildi. 
								Cavanların bir qismi heç də yaxşı olmayan işlərə 
								meyil edir, bəziləri isə tüfeyli həyat 
								sürürdülər. Mən isə digər yaşıdlarım kimi 
								idmanla məşğul olurdum və gündən-günə şöhrətim 
								artırdı. Bu, valideynlərimi və yaxınlarımı, 
								şübhəsiz ki, sevindirirdi. İnanırsınız, küçədə 
								getmək mümkün deyildi. Tanıyanlar mənimlə 
								söhbətləşmək istəyir,  avtoqraf yazmağımı xahiş 
								edirdilər. 
								
								
								- Azərbaycan voleybolunun bu günü və sabahı 
								haqqında fikirləriniz? 
								
								
								-Azərbaycan voleybolu ölkə başçısı cənab İlham 
								Əliyevin diqqət və qayğısı sayəsində böyük bir 
								inkişaf yolundadır. Bu gün idmanın bütün 
								sahələrində olduğu kimi, voleybola da dövlət 
								tərəfindən müəyyən vəsaitlər ayrılır, 
								maddi-texniki bazalar yaradılır. Mən qətiyyətlə 
								deyərdim ki, dünyanın heç bir ölkəsində bizim 
								dövlətimiz qədər idmana qayğı göstərilmir. Bunun 
								da bariz nümunəsidir ki, son illər istər 
								olimpiadalarda, istərsə də müxtəlif turnirlərdə 
								yüksək nəticələr əldə olunur. Son illər 
								qadınlardan ibarət voleybol yığmamız və 
								klublarımız respublikamızı beynəlxalq arenalarda 
								layiqincə təmsil edirlər. Təsadüfi deyil ki, 
								istedadlı məşqçi Faiq Qarayevin rəhbərlik etdiyi 
								"Azəreyl" komandası "Topkomandalar kuboku"nun 
								sahibi olmuşdur. Bu, Azərbaycan voleybolunun 
								böyük uğurudur. 
								
								
								- İdman karyeranızda ən yaddaqalan oyunu necə 
								xatırlayırsınız? 
								
								
								-Əhəmiyyətli oyunların çoxu yadımdadır. Ancaq 
								1957-ci ildə Azərbaycan SSR yığması ilə SSRİ 
								kubokunu qazandığımız oyunlar xatirimdən 
								silinməz. Həmin mövsüm komandamız çox gözəl oyun 
								nümayiş etdirirdi və biz onun bəhrəsini gördük. 
								Gərgin keçən final oyununda qələbə qazandıq. Bu 
								unudulmaz hissi heç vaxt yaddan çıxarmaram. SSRİ 
								yığmasının tərkibində oynadığım dövrlərdə, 
								ümumiyyətlə, idman karyeramda yaddaqalan oyunlar 
								çox olub. İndi bunlar hamısı xoş bir xatirədir. 
								
								
								- Məşqçi karyeranız haqqında nə deyə bilərsiniz? 
								
								
								-70-ci illərdə İraq və Küveyt yığmalarında baş 
								məşqçi kimi fəaliyyət göstərmişəm. O dövrdə 
								həmin ölkələrdə voleybolun səviyyəsi çox aşağı 
								idi. Təsəvvür edin ki, belə vəziyyətdə işləmək 
								nə qədər çətin idi. Lakin müəyyən müddətdə 
								seminarlar keçirdik və potensialı olanları irəli 
								çəkərək müəyyən uğura nail olduq. Bu gün də 
								həmin ölkələrdən olan mütəxəssislər bizi yaddan 
								çıxarmırlar.  
								
								
								- İnkişafda olan Azərbaycan voleybolunda 
								kafedranın rolunu necə qiymətləndirirsiniz? 
								
								
								-Kafedramız keçirilən turnirlərdə yaxından 
								iştirak edir və klublarımız metodiki 
								vəsaitlərimizdən istifadə edirlər. Biz çalışırıq 
								ki, ixtisaslı kadrlar yetişdirək. Bunun üçün 
								kafedrada çalışan hər bir şəxs əlindən gələni 
								əsirgəmir. Açıq turnirlərdə iştirak edən 
								müəllimlərimiz istedadlı gəncləri aşkara çıxarır 
								və onlardan faydalanmağa çalışırlar. 
								
								
								- Azərbaycanda voleybol idmanının pedaqogikası 
								ilə bağlı elmi işlər var? 
								
								
								-Bununla bağlı ayrıca elmi iş yoxdur. Ancaq 
								mənim də müəllifi olduğum bir neçə metodiki 
								vəsaitlər hazırlanıb. Gələcəkdə bu işlərlə bağlı 
								geniş planlarımız var.  
								
								
								- Ailəniz haqqında nə deyə bilərsiniz? 
								Övladlarınızdan sizin yolunuzu davam etdirən 
								var? 
								
								
								- İki övladım var. Lakin idman sahəsində 
								çalışmırlar. Nəvələrimə gəldikdə isə onu gələcək 
								göstərər. Bilirsiniz, mənim fikrimcə, hər bir 
								şəxs peşəsini özü seçməlidir və bu peşənin 
								vurğunu olmalıdır. Mən də övladlarımın  
								seçimlərinə müdaxilə etməmişəm. Bu seçimi öz 
								ixtiyarlarına buraxmışam.    
								
								
								
								Söhbəti qələmə aldı:   
								Niyazi RƏHİMOV  |